(Dit artikel stond al een tijd lang te wachten)
Het evangelie van de jongerenwerker Stond in een Tweet te lezen na het posten van een van mijn vorige artikelen (1-10-17 echt te lang geleden 😉 ). Gelukkig een lezer die waardeert dat er wat op het “world wide web” wordt gezet over jongerenwerk. Na het terug lezen van wat ik heb geschreven ben ik nog aan de puzzel welk evangelie er is rond de leer van jongerenwerk. Een vrije vertaling van evangelie is “goede boodschap” .
De zin aangepast: De goede boodschap van de jongerenwerker, maar volgens mij was ik niet zo bezig met een goede boodschap. Maar een vervelende constatering dat we als vak jongerenwerk afstevenen op de afgrond als we de markt laten werken. En jongerenwerkers niet naar de waarde krijgen die ik (samen met anderen gelukkig) zie voor het vak. De goede boodschap zou dus moeten zijn dat we niet meer zo afhankelijk zijn van de mening van die ander. En dus in een hokje passen met elkaar. Oeps een hokje.. daar wil de jongerenwerker niet in, hokjes zijn stom, beperken je in de vrijheid en maken het moeilijk. Kunnen we nog wel doen wat we moeten doen als we straks in het hokje zitten dat we voor ons zelf bedacht hebben, samen met al die andere.
De waarde van jongerenwerk was 10 jaar geleden wat anders dan de waarde die we nu toekennen het het vak, over 6 jaar zal de waarde ook weer anders zijn en over 10 jaar zal een nieuwe lichting jongerenwerkers terugkijken op een vak dat is uitgekleed en besmet. Ik vind het ook niet leuk om te zeggen maar besmetting van het beroep ligt op de loer, er zijn al diverse infecties geweest die de staat van jongerenwerk geen goed hebben gedaan. Je zal als lezer nu wel denken waar heeft deze gek het over, besmetting wtf? Ik zal een poging wagen, want zo moeilijk is het niet. Beginnen we even bij de basis van ieder goed beroep. De opleiding. Kunnen we als jongerenwerker een goede opleiding volgen die ons vormt, kneed en transformeert? Nee dat kan niet meer. Daarvoor in de plaats hebben veel van de jongerenwerkers het oldskool geleerd. Een basis opleiding werken met mensen zoals scw, spw, smd, cmv, sph, mwd (als er al een opleiding is gevolgd) en dan zonder al te veel begeleiding gewoon het diepe in. Kopje onder, weer boven komen en zwemmen maar. Een overeenkomst met jongeren uit de doelgroep zou ik zo durven zeggen. Maar goed. Dan zijn we boven komen drijven en vind de wereld om ons heen alles over ons en de positie die je hebt als jongerenwerker. Jaren lang was je voldoende voor vermaak en plezier. Mocht je in de avonden jeugd en jongeren “helpen” door disco’s te organiseren en creatief te zijn, naschoolse opvang voor kinderen boven de 12 jaar en vooral niet de zorgkant, daar waren die andere “opgeleide” mensen voor. Leuk hé als je dit zo leest. Gelukkig hadden we de straat, de plek waar menig jongerenwerker ook zelf in zijn jeugd voldoende heeft gehangen en zich als een vis in het water voelt. Een beetje kletsen met die gasten op de hoek van de straat, lekker een praatje pot, (voor anderen dan) maar we werden ontdekt door de politie. Want de jongerenwerker had wel contact met de gasten waar justitie geen grip op had. Besmet met wat blauw was overlast bestrijden de nieuwe taak voor jongerenwerkers. De disco moest dicht, de jongeren de straat op en maar aanspreken die gasten op gedrag en houding. Daar kwamen we echter ook de “zwaardere” doelgroepen tegen die door al die andere waren uitgespuugd. Opnieuw zagen we de kans om van waarde te kunnen zijn voor juist die gasten waar we zo bekent mee zijn en ons doen denken aan hoe we vroeger zelf misschien wel zijn geweest. En altijd stapte we gewoon in het gat dat anderen voor ons over lieten en besmette we ons zelf.
Nu is de wereld in rap tempo veranderd, en is er een nieuwe missie voor het jongerenwerk ontstaan. Ik ga eens kijken of het lukt om het in 1 zit te omschrijven.
We mogen als jongerenwerker (1 persoon dus) werken aan: recreatie, educatie, overlast bestrijding, zorg, belangenbeharing & netwerken met iedereen die wat van ons wilt of vind.
Ik ben vast nog wel iets vergeten.
Jaap Noorda heeft voor ons eens berekend dat we als jongerenwerker met 1 fte aan uren 78 jongeren kunnen bereiken. dus ongeveer 18,5 uur per jongere per jaar waarmee we werken. We hebben 52 weken in een jaar dus per week 20 minuten tijd per jongeren. stel dat het lukt om 50% van de tijd effectief te werken hebben we dus 10 minuten per jongere per week voor aandacht geen aandacht in een 1-1 gesprek maar tijdens alle verschillende activiteiten door want je wordt vaak niet afgerekend op de jongeren die je hebt maar nog op de dingen die je doet. Zoals de activiteit of de ambulante ronde. Gelukkig zijn sommige gemeentes om, en wordt er gekeken naar de effecten die het jongerenwerk heeft maar de gemeentes zitten voor dubbeltjes op de eerste rang zou ik zeggen.
Even terug naar mijn eigen praktijk van een aantal jaren terug. Met die 10 minuten per week lukte mij het dus om jongeren op het rechte pad te krijgen en te houden. Lukte het om te zorgen dat jongeren slaagde voor zijn examen. Kon ik voorzien in de behoefte aan een “huiskamer” die die gasten thuis niet hadden, en laten we niet vergeten dat minimaal 30% van de jongeren die ik zag bij de GGZ een label zouden krijgen van LVB tot schizofreen en dus een grote druk legde op de tijd die ik te besteden had. Even mezelf een schouderklopje gevende want dat doen niet zo veel mensen om ons heen. Maar waar anderen per jongere soms uren per week hebben, moeten we het doen met 10 minuten. als we van de Noorda norm uitgaan. Maar sommige jongerenwerker hebben een potentiële doelgroep van tegen de 400 jongeren. Je kan omdat je werkt in het “derde domein” alleen werken met je jongere die je aan je weet te binden. Juist het bereiken van die lastige gevallen kost tijd en aandacht. en daar zijn we dan..met onze 10 minuten per week….
Wat vind jij er van als je het zo leest.
schrijf vooral een reactie!
